Özet

Amaç: Konjenital diyafram hernisi (KDH) özellikle yenidoğan döneminde yüksek mortalite ile seyredebilen bir hastalıktır. Bu çalışmada yenidoğan döneminde KDH tanısı ile ameliyat edilen hastalarımızda sağkalımı etkileyen faktörlerin irdelenmesi amaçlanmıştır.

Gereç ve Yöntem: Çalışmada 1997-2007 yılları arasında KDH tanısı ile ameliyat edilen hastaların bilgileri geriye dönük taranmıştır. Demografik veriler, anne yaşı, ilk entübasyon zamanı, ameliyat yaşı, tanı ile ameliyat arasındaki bekleme zamanı, postop entübasyon, sedasyon, toraks drenaj ve yatış süreleri ile defekt çapları, operasyon öncesi bulgular, erken ve geç operasyon sonrası komplikasyon ile sağkalım kaydedilmiştir. Hastaların tüm verileri kliniğimize sevkedilen ve hastanemizde doğan hastalar olarak ayrıca Mann-Whitney U testi ile karşılaştırılmıştır.

Bulgular: Son 10 yıllık dönemde kliniğimizde 15’i yenidoğan olmak üzere toplam 29 hasta KDH tanısı ile ameliyat edilmiştir. Çalışmaya yenidoğan olgular alınmış, geç dönem olgular çalışma dışında tutulmuştur. Erkek-kız oranı 1.1:1, anne yaşı 27±5.9,dur. Hastaların doğum ağırlıkları 2000 gr’ın üzerindedir ve tamamı zamanında doğmuştur . İlk entübasyon ortalama 9.9±21.7 saat içinde gerçekleştirilmiştir. Tanı ile cerrahiye alınma arasındaki zaman 4.5±2.4 gündür. Ameliyat yaşı 7±4.1 gün, postop entübasyon süresi 6.7±9 gün, sedasyon süresi 6,5±5.1 gün, yatış süreleri 15±5,4 gündür. Tüm hastalarda operasyon öncesi ve sonrası ılımlı ventilatör tedavisi tercih edilmiştir. Hastalara gerekli görülmedikçe damar içi infüzyon, endotrakeal bakım ve monitorizasyon hariç herhangi bir müdahale yapılmamıştır. Defektler ortalama 8±3.2 cm2 olarak tespit edilmiştir. Kliniğimize sevkedilen veya hastanemizde doğan hastalar arasında anlamlı farklılık belirlenmemiştir (p>0.05). Serimizde sağkalım oram %86.7 olarak tespit edilmiştir. Geç dönemde 1 hastada mental retardasyon, 2 hastada pektus ekskavatum ve 1 hastada portal ven trombozuna bağlı portal hipertansiyon gözlenmiştir.

Sonuç: KDH yüksek morbidite ve mortaliteye sahip bir hastalıktır. Hasta üzerinde azaltılmış uygulama yapılması ve geciktirilmiş cerrahi ile yüksek sağkalım oranı yakalanması mümkündür. Bu hastalarda aşırı tıbbi girişimlerin mortaliteyi olumsuz etkilediği düşünülmektedir.