AMAÇ: Yüksek tip imperfore anüslü hastalarda laparoskopi yardımı ile anorektal pull-through (LYARP), minimal perineal diseksiyon ile distal rektumun korunmasını, rektumun levator ani ve eksternal sfinkter kas kompleksi içinden biyolojik olarak geçmesi gereken şekilde geçirilmesini sağlar. Bu çalışmada yüksek tip imperfore anüslü hastalarda LYARP ile ilgili deneyimlerimizi sunduk. YÖNTEMLER: Mart 2000-Aralık 2005 tarihleri arasında 11 yüksek tip imperfore anüsü olan hastaya LYARP yapıldı. Hastaların hepsi erkek, yaşları 2.5- 9 aydı (ortalama 5.5 ay). Dokuz hastada rekto-üretral fistül (% 82) mevcuttu. Ek anomaliler: Sakral ve kardiyak malformasyon, duodenal atrezi, safra kesesi anomalisi, renal ageneziydi. Hastaların hepsine yenidoğan döneminde kolostomi yapıldı ve daha sonra LYARP uygulandı. BULGULAR: Hastaların hepsinde laparoskopik mobilizasyon yapılabildi ve elektrostimülasyon ile canlı ve simetrik anal kontraksiyona sahip olduğu saptandı. SONUÇ: Hastaların uzun dönem kontinans değerlendirmesi devam etmekteyse de, LYARP yüksek tip imperfore anüsün tedavisinde, deneyimimize göre, altın standart yöntem olarak görülmektedir. Bu yöntemin fistülün iyi görülebilmesi, minimal invaziv abdominal ve perineal bir işlem olması gibi üstünlükleri bulunmaktadır.
OBJECTIVE: Laparoscopically assisted anorectal pull-through (LAARP) for high imperforate anus utilizes minimal perineal dissection, preservation of the distal rectum, and accurate placement of the rectum within the levator ani and external anal sphincter muscle complex. We describe our experience with LAARP for high imperforate anus. METHODS: Between March 2000 and December 2005, 11 patients with a diagnosis of high anorectal malformation underwent LAARP. The patients, all males aged between 2.5 to 9 months (mean age, 6 months). Nine patients (82 %) had recto-urethral fistulae. The associated malformations were sacral and cardiac malformations, duodenal atresia gall bladder malformation, and renal agenesia. All patients were treated with a colostomy in the neonatal period by a delayed LAARP. RESULTS: Laparoscopic mobilization has been possible on all cases attempted. All of the patients had a brisk and symmetric anal contraction with perineal electrostimulation. CONCLUSION: Although longer follow-up to evaluate continence is to come, LAARP should be considered for the correction of the high imperforate anus and, according to our experience, it represents the gold standard. It offers the advantage of good visualization of the fistula and the surrounding structures and minimally invasive abdominal and perineal wounds.
